Нашата Струмица е најголемиот град во југоисточна Македонија. Распостелена на плодна почва и под ѕвездено небо, Струмица изобилува со природа и знаменитости, сведочи за многу времиња – од дамнешни до денешни и секоја нејзина улица води кон некоја античка легенда… Повеќе →
Category: Струмичко ќоше
Спoред легендата, Колешино го добило името по овчарот Коле
Легендата која се пренесува од поколение на поколение, кажува дека Колешино го добило свое име по овчарот Коле кој прв се преселил на местото каде што денеска се наоѓа селото. Повеќе →
Трите легенди за името на село Добрејци
Во рамничарскиот дел на плодородната Струмичка Котлина, во непосредна близина на градот Струмица, е распослано селото Добрејци. Повеќе →
Водич низ струмичкиот дијалект
У Македонија има ного дијалектe-ја само ед’н пример: у струмичката укуљии има 70 села и у секоо село ќе нааш чишит зборове. Повеќе →
Моја, твоја, наша Струмица – за Рамазан Бајрам
Во Струмица соживот градиме неколку националности и вери. Нѐ има Македонци, Турци, Срби, Роми… Христијани и Муслимани. Во овој град домуваме заедно, почитувајќи се еден со друг и своите обичаи. На христијански празник, соседот Муслиман оди кај едниот на слава, а на муслимански празник, другиот му возвраќа. Така си живееме ние во Струмица и еве денес го празнуваме еден од најголемите празници Рамазан Бајрам. Повеќе →
ИНТЕРВЈУ СО СТРУМИЧАНЕЦОТ ЛАЗАР МИТРОВ – ,,”ЖИВОТОТ Е АВАНТУРА”
После 25 години отсуство повторно се враќа со нови нумери. Нашиот струмичанец Лазар Митров познат на постарите по хитот од 1992 година „Со Исус се родив“, па хитот од 1994 година „Ќе те направам каша“ и секако 1995 „Што ќе ми е се“ се враќа оваа година со 4 нови нумери „Немој не оди“, „Трајко од наше село“, „Песна стара“ и последната нумера во дует со Аца Логос „Удри жестоко“. Струмица Сити разговараше со Митров за неговите нови песни, за неговиот приватен и професионален живот, за музичките соработки и за можеби најважното што понатаму со музиката.
• Што е тоа што ве поттикна да издадете нови песни ?
„Некој кој што работел со музика порано, па и ден денес сигурно одвреме навреме ќе го земе инструментот во раце и ќе засвири некоја песна. Музиката е таква од која никогаш не можеш да се одделиш од неа без разлика што и да работиш. Секој кој е навлезен во таа тема порано или подоцна тоа што тлее во него мора да излезе на виделина. Мислам дека со секоја уметност е така. Не дека 25 години јас ја оставив на цело музиката, едноставно се повлеков од сцената. Кај нас многу ретко се луѓе кои живеат само од музиката, професионално да се занимаваш со тоа овде во нашата држава без да работиш нешто друго е многу редок случај посебно во забавната музика. А тоа што ме потикна пак да направам нови песни можеби е тоа што со музиката не мислиш на реалноста, на проблемите, едноставно наоѓаш излез во својата креативност. Кога ги правам песните комплетно се концентрирам само на тоа. Тоа ме исполнува духовно и ми прави задоволство“, раскажува Митров за Струмица Сити.
• Што се случуваше во меѓувреме во тие 25 години како приватно така и професионално ?
„Се случува живот. Не знаеш каде ќе те однесе, што се ќе работиш и каде ќе „заплови бродот“. Животот е авантура, полн со препреки кои дел по дел ги совладуваш. Што ли немам работено во меѓувреме додека да го најдам вистинскиот пат. Возев такси, држев угостителски објекти, игротека, 1999-2000 година со Горан Кукиќ оформивме музичко студио кое подоцна истото го работев со Пеле Демиров за нешто подоцна да го работам сам. Работев и како растоварач, работев на безинска, во печатница на компјутер, за подоцна да ја оформам фирмата која и ден денес работам во неа. Сега имам своја компанија која работи во областа на ПВЦ и Алуминиум каде изработуваме панели и трговија со сите врсти на материјали за таа дејност“, вели Митров.
• Си работел и во музички студиа, со кој музичари сте соработувале како започна сето тоа?
„За прв пат кај нас во градот почнавме да снимаме со компјутер, т.е. дигитално. Претходно имаше студиа кои работеа аналогно. Започнавме со Горан најпрвин со во тогашно време на компјутерска техника која беше баук за нас, да работиш на тие слаби компјутери беше предизвик. За некој месец откога едвај го најдовме тој потребен хардвер и софтвер за таа намена, со голем ентузијазам и напорно учење на тие програми почнаа да излегуваат песни. Во почетокот тешко, за да подоцна го добиеш посакуваниот звук. Тогаш снимавме за Горан и Ленче, па пробавме со Пицикато, правевме реклами, па соработка и со нашиот (Бог да го прости) Љубе Челибиев на неговиот материјал, подоцна работев со Џамбо Агушев и првите негови албуми ги снимив со него, па со Пеле Демиров, па млади Асанови и уште многу наши музичари,а и неколку музички групи од соседните држави“, ни раскажува Митров.
• Колку песни имаш направено-снимено. Текстовите кој ги пишува, музиката…?
„Не знам точно, стотина, а можеби и повеќе. Текстовите за моите песни се мои,како и музиката. Видео записот на последниве песни ги направив аматерски, чисто да покрај звукот има и слика. Не ми е намерата професионално да го работам тоа, тоа го правам од чист ентузијазам“, кратко коментира Митров.
• Што понатаму со музиката ?
„Ќе видиме како сето тоа ќе се одвива. Правењето на песна не е толку едноставно, не е само да се направи песна, тоа треба најпрвин на мене да ми се допага, да ми звучи убаво. Ги слушам сега тие нови песни тие за мене нови звуци, малку ми е чуден тој начин на правење на денешната музика, тоа мешање на ориентал со поп, рап со фолк…, ама сепак колку и да мене лично не ми се допагата тоа е моментално во тренд. Па затоа и го почитувам, не мора да го сакам тој „жанр“. Ми треба време за да го „сварам“ тој нов тренд, па потоа да створам таква музика. Мислам дека припагам на таа генерација која музиката поинаку ја разбира“, вели Митров и за крајо од разговорот додава: „Да го вратиме времето на пријателство, дружење, спортување… Да ги вратиме вистинските вредности на животот, почитта спрема постарите, чесноста да биде доблест. Како општество ги изгубивме сите нормативи на човечноста. Младите живеат во свој затворен свет на онлајн реалност, а постарите се изгубени во трка за профит, омраза на различностите, политички ривалитет… Ни фали љубов, ни фали насмевка на лицето, ни фали одмор од моменталната реалност…“ завршува Митров во интервјуто за Струмица Сити.
Дали го знаете потеклото на името на селото Мокриево ?
Мокриево е село во Општина Ново Село, во областа Подгорје, во околината на градот Струмица. Мокриево се наоѓа во подножјето на планината Беласица, на надморска височина од 340 метри. Од најблискиот град Струмица е оддалечен 22 километри.
Постојат две верзии за потеклото на името Мокриево. Едната е дека потекнува од грчкиот збор „макро“, што значи големо или долго, а втората дека потекнува од зборот „мокро“, со значење место богато со вода.
Над селото се наоѓа разурната кула, која народот ја нарекува Пирго, сметајќи дека потекнува од времето на Цар Самуил и Беласичката битка од 29 јули 1014 година. Поради тоа, секоја година на 10 август (29 јули според стариот календар), сите жители се искачуваат на Пирго, каде што се наоѓаат и трите стари јавори (еден од јаворите неодамна бил исечен) од времето на битката.
Селото првпат е споменато во повелбите на браќата Јован Драгаш и Константин Дејановиќ и нивната мајка Евдокија од 1376 и 1377 година, кога било подарено на светогорскиот манастир „Свети Панталејмон“.
По крајот на Балканските војни, селото било вклучено во составот на Царство Бугарија. По крајот на Првата светска војна, според Нејскиот мировен договор, селото било вклучено во составот на Кралство СХС, заедно со Струмичкиот регион, додека по крајот на Втората светска војна, во рамките на СФРЈ. По распаѓањето на СФРЈ, селото формално било вклучено во составот на Република Македонија. Според територијалната организација на Република Македонија, селото припаѓа на Општина Ново Село.
Во почетокот на XX век, селото било со мешано население. Во „Етнографија на вилаетите Адријанопол, Монастир и Салоника“ во 1873 година,Макриево е наведено како село со 60 домаќинства и 198 жители Македонци и 36 Турци. Според статистиката на Васил К’нчов („Македонија, Етнографија и статистика“) од 1900 година, во Мокриево живееле 1.880 жители, од кои 980 Турци и 900 Македонци.
Селото било под влијание на Цариградската патријаршија. Според податоците на секретарот на егзархијата Димитар Мишев („La Macédoine et sa Population Chrétienne“) во 1905 година во селото живеале 784 Македонци, патријаршисти и функционирало грчко училиште.
Според последниот попис на населението на Македонија од 2002 година, селото има 1.211 жители. Следува табела на националната структура на населението.
Во 1870 година, основано е првото училиште во селото. Во почетокот на XX век, постоеле две училишта: патријаршиско (грчко) и егзархиско (бугарско). Денес во селото функционира четиригодишно училиште ОУ „Видое Подгорец“, во склоп на ОУ „Видое Подгорец“ од Колешино.
Мокриево има сопствена пошта, здравствена станица, ветеринарни станици, матично одделение, месна заедница, дом за разонода формиран од луѓето кои се иселиле во странство.
Селската црква „Свети Пантелејмон“ била изградена во 1870 година. Тоа може да се заклучи од натписот на дарителите. Таа била зографисана во 1874 година, од страна на Андон Петров од селото Гари, Дебарско.
Кон крајот на XIX век, била откриена стара црква и голема камена плоча на старословенски јазик, која била уништена. Во непосредна близина на селото се наоѓа средновековната кула Пирго.
Селската слава се одбележува на 9 август. На 13 и 14 јануари редовно се одржуваат Страчинарските игри, кои се всушност василичарски карневал.
Дали ги знаете трите легенди за името на село Добрејци ?
Во рамничарскиот дел на плодородната Струмичка Котлина, во непосредна близина на градот Струмица, е распослано селото Добрејци.
Порано селото имало друга местоположба и се наоѓало во месноста Тилци меѓу селата Водоча и Вељуса. Таму имало чешма која што месното население ја викало „Добрејцка чешма”. Бидејќи селото било изложено на силно сонце, имало многу змии и мравки. Затоа населбата ја нарекле „Змијарево”.
Од месноста Тилци подоцна селото било преместено во полето, во месноста Црнелка. Но, поради пројавената чума кај населението, тие биле приморани да се преселат на денешното место. Тука им било добро, па, затоа на свој јазик кога се сместиле рекле „Добрејци” (во значење на: „добро е”). Овој збор честопати бил изговаран и затоа е земен како име за селото.
Има и друга легенда за името на селото. Имено, од добрината на луѓето, поради тоа што живееле во слога и мир, потекнува и името на денешно Добрејци.
Има и друга, трета верзија, според која името на селото се претпоставува дека е образувано од машкото лично име „Добре” и од суфиксот „јци”– Добрејци.
Без разлика во која легенда за настанување на името да верувате, село Добрејци е едно од најубавите струмички села кое вреди да го посетите.
Неверојатната легенда за Свидовица – селото на вдовиците
Село Свидовица се наоѓа во подножјето на планината Беласица, југоисточно од градот Струмица, во непосредна близина на село Куклиш. Кога дошле Турците – Османлии на овие простори, селото Свидовица станало чифлик. Христијанското население било истиснато од муслиманите, поради што морало да се пресели во соседното село Куклиш. Така Свидовица било чисто турско село се до Првата светска војна кога голем број од муслиманското население се вратило назад во Турција. Повеќе →
Моја, твоја, наша Струмица – во духот на Велигден
Се наближува големиот православен христијански празник Велигден и во Струмица секоја година се слави Христовото воскресение. . А како и секогаш – на денот недела. Повеќе →
